7 september

Het waren heerlijke dagen op deze mooie plek, maar we gaan weer verder. Nemen afscheid van Georgios en bedanken hem voor de geboden service. Nu richting Amelidia waar een Lidl is, gauw gevonden en het is een grote zaak met veel parkeerruimte. In de winkel wordt steeds omgeroepen dat we 2 meter afstand moeten houden en mondkapjes moeten dragen. We slaan weer voor een paar dagen in en gaan richting Loutra Kylini waar we al wat keren eerder hebben gestaan. Als we daar aankomen schrikken we, wat een drukte, voorheen stonden we op de klif boven het strand met zo'n 5 of 6 campers en voldoende ruimte om te zitten. Nu staat het hele terrein vol met heel veel duitse campers en het kost moeite een plekje te vinden. Daarbij komt nog dat het hier erg hard waait, de stofwolken vliegen in het rond. We gaan toch even in het strandtentje wat eten en drinken met Jo en Nick, maar hier hebben we gauw genoeg van.

Rob belt met Dimitri, een kennis van Elea en hij zegt dat het rustig is op Elea en dat de politie op dit moment geen acties onderneemt om de camperaars weg te jagen. Dus morgen die kant uit.

Terwijl we hier heen reden zagen we op een heuvel de restanten van de kasteel ruīne Chlemoutsi.

Dit betekende in het plaatselijke dialect “de schildpad”. Godfried 2 betrok in het jaar 1223 het slot met 80 ridders van de Bourgogne en de Champagne, die gouden sporen droegen, maar hij kon zonodig nog 1000 man opbrengen, in de voorburcht rondom de zware donjon was er plaats genoeg .

Men sprak er even zuiver Frans als in Parijs.

Voorheen was dit een gebied van de Franken en rond 1430 heeft Konstantinos Palaeologos, toen nog de despoot van Mistras. Onderaan de heuvel met het de burcht lag de belangrijke haven Clarenza aan de kust, waar het in zijn beste tijd wemelde van schepen uit alle havens van Italīe tot Barcelona en Marseille. Boccaccio's aandoenlijke verhaal over Atatiel speelt in deze romantische haven onder het nog romantischer kasteel. Wat deze schippers het meest uitvoerden, was wijn en krenten, vooral de speciale zoete griekse wijn “Malavisi”was zeer geliefd in de Middeleeuwen in heel Europa.

8 september

Richting Pyrgos, een voor ons bekende route. Dan via de rondweg om Pylos naar de E55, een prima weg met vaak mooie uitzichten. Het landschap veranderd langzaam, van agrarische velden naar een meer heuvelachtig gebied. Gelukkig zien we geen resten van de branden die in Griekenland hebben gewoed, We passeren Kaiafas en ook in Zaharo is niks veranderd. Het is een levendige plaats met heel veel terrassen en overal mensen. Ook hier worden veel mondkapjes gedragen en de grote kerk die er staat is nog steeds niet afgebouwd.

We komen aan in Elea het is rustig. Er staan wel wat campers en de Grieken die hier de afgelopen maanden vakantie hebben gevierd hebben hun onderkomens onde de pijnbomen verlaten. Er staan nog wel wat tentjes en tafels en stoelen maar de mensen zijn verdwenen. Misschien dat ze in het weekend nog komen.

Er is ruimte op de heerlijke plek waar we eerder hebben gestaan, vlakbij de kraan met douche en de caravan van Dimitri. We zien dat het kunstwerk wat Maarten in 2019 heeft gemaakt van gevonden afval, nog voor een gedeelte staat.

Later komen ook Jo en Nick, zij zijn in Pyrgos bij een Fiat garage langsgegaan omdat er wat problemen zijn met de auto. Ze zijn goed geholpen en er wordt een nieuw onderdeel besteld en kunnen ze vrijdag terugkomen om het te repareren.

In de namiddag komt zowaar Dimitri evenlangs en we worden hartelijk begroet. Rob belt met Effie en ze belooft snel langs te komen met Lakis. Aan de weg wordt een winkeltje bevoorraad met allerlei biologische producten. De man geeft uitleg, het is allemaal van zijn eigen bedrijf, olie, wijn, tziporo, marmelade, een soort chocapasta en eigen gemaakte zeep van olijfolie. Het vertelt dat zijn vrouw, moeder en hijzelf deze producten maakt. Helaas zien we dat er niet veelbelangstelling voor is. We hebben dit hier niet eerder gezien maar hij verteld dat hij van eind mei tot oktober hier staat.

Gereden 103 km

9 september

Wat was het donker gisteravond met een prachtige sterrenhemel, de polite reed langs en zwaaide vriendelijk. Vanochtend kwam er een bakker langs, ook nieuw voor ons. Het weer is veranders, het rommelt af en toe en het is grotendeels bewolkt. Maar dat duurde niet lang of de zon kwam weer tevoorschijn en werd het warm.

Later in de middag kwam Yannis langs die hier een fantastisch zomerverblijf heeft. Grote plek onder de pijnbomen waar hij met mozaiek een vloertje heeft gemaakt. Verder staan er ligbedden, grote tafel met stoelen en een kompleet ingerichte buitenkeuken. We hadden eea vorige keer in het voorjaar al bewonderd maar nu tijdens het zomerseizoen is het optima forma. Ook op het strand heeft hij grote parasols gemaakt met zitjes eronder. Hij heeft een biertje bij ons gedronken maar de conversatie verloopt moeilijk, hij spreekt alleen Grieks, hoewel hij met een Duitse vrouw is getrouwd. Zij is momenteel naar Berlijn, dus we moesten ons behelpen met de enkele woorden Grieks die wij kennen. Nu komen ze alleen nog het weekend, in de zomermaanden zijn ze permanent hier.

10 september

Vanochtend even met Ria gebeld om haar te feliciteren, alles is goed daar. Opnieuw de zon en we gaan op de fiets naar het dorpje Elea waar 2 kleine supermarktjes zijn. Er is heerlijke rose, die je zelfs gekoeld kan kopen, 1,5 liter voor 3 euro!!!! Dit “centrum” van Elea ligt bij het oude station dat voorheen een stopplaats was op de lijn Patras – Kyperissia. Het was een favorite bestemming voor de Interrail reizigers die zowel in Elea, Kalo Nero of Kyperissia uitstapten om aan de mooie stranden te verblijven. De gebouwen zijn er nog en in redelijke staat, maar de rails zijn overwoekerd met onkruid. Bij Kalo Nero heeft men een klein restaurant gemaakt in het voormalige stationsgebouw.

De middag hebben we in gepaste rust aan het strand gezeten, Rob wandelt langs het strand richting Agianaki en neemt af en toe een frisse duik.

We kregen een bericht van Maarten dat hij pech heeft met de gehuurde camper en dat hij in Noord-Spanje is gestrand. Gelukkig was na enig heen en weer gebel eea geregeld, de camper op de oplegger en kregen ze een auto om terug te rijden naar Nederland. Wel heel vervelend dat ze zo hun vakantie eerder moesten beeindigen.

's Avonds lopen we naar de taverna van Vasili en eten daar heerlijk, samen met Jo en Nick. We verbazen ons over de prijzen van het eten, voor 54 euro eten en drinken we zeer uitgebreid met z'n vieren.

11 september

Met hard getoeter kom de bakker zich melden, dus vers brood en daarna is de groenteman het die zich meldt. We kopen eea en voor ons is dit een nieuwe ervaring op Elea, in het voorjaar komen ze niet langs, te weinig klandizie!!!

Er rijden opvallend veel personenauto's voorbij die verderop stoppen. Nick gaat een kijkje nemen en komt terug met de mededeling dat er een feest wordt georganiseerd. Er zijn veel mensen in gala kleding en overal worden kleine tentjes neergezet, er klinkt volop Griekse muziek. Rob neemt zijn fototoestel mee en gaat er foto's maken, er wordt een bruiloft voorbereid. De bruid wordt door de vrouwen aangekleed, gekapt en opgemaakt en de mannen nemen de zorg over voor de bruidegom. Zelfs zijn schoenen worden door de vrienden aangetrokken. Er is een bruidsjonker bij die wat verveelt kijkt. Later ga ik ook een kijkje nemen en zie dat de bruid al in volle glorie is zoals ook het bruidsmeisje, er wordt vrolijk door de vrouwen gedanst op de muziek en het is geen probleem om wat foto's te maken.

Later rond een uur of 6 horen we de kerkklokken van Elea en vertrekt de stoet al toeterend riching Elea. Wij vermoeden dat daar de huwelijksvoltrekking zal zijn.

Verder blijft het de hele avond stil. Naast ons staat een nederlands echtpaar die ook een drankje komen doen bij ons.

Een oostenrijkse buurman komt een groot stuk watermeloen brengen waar we van genieten. Hij vertelt dat hij al 21 jaar in het najaar naar Elea komt.